De snelle zes
 
Bij Opel vatte men het plan op om van de in 1937 geïntroduceerde Opel Super 6 een aerodynamisch vormgegeven variant te creëren. Het is zeer waarschijnlijk dat het verzoek daartoe van Georg von Opel zelf uitging. Onder invloed van de snelgroeiende aanleg van de Duitse Autobahnen maakte de bedrijfsleiding uit Rüsselheim - net zoals de andere grote Duitse automobielfirma’s dat deden – plannen voor een zeer snelle personenwagen, die op deze snelwegen een hoog gemiddelde kon garanderen.

Georg von Opel wendde zich tot de carrosseriebouwer ‘Dörr & Schreck’ in Frankfurt am Main. Bij Dörr & Schreck waren de eigenaren Jakob Dörr en Matthias Schreck vol toewijding op zoek naar de ideale stroomlijn voor hun modellen en zij hadden daartoe de aerodynamicus Reinhard Freiherr König von Fachsenfeld als vormgever aangetrokken. In 1937 ontwierp hij voor het onderstel van de Opel een aluminium koetswerk, mede geïnspireerd door de ideeën van Paul Jaray. Dat bleek ook uit het onderschrift bij zijn schets: “Ontw. van een Jaray strooml. carrosserie op een Opel 2-liter chassis...”. De onmiskenbare druppelvorm werd door het bedrijf uit Frankfurt in 1938 tweemaal met kleine verschillen in aluminium vormgegeven. Met een topsnelheid die boven de 160 km/u lag voldeed het aerodynamische ontwerp aan de verwachtingen, maar desalniettemin ging het model niet in serieproductie. De beide auto’s raakten vervolgens niet alleen in de vergetelheid, maar werden waarschijnlijk ook gesloopt – in elk geval bestaan voor zover wij weten beide stroomlijnmodellen niet meer.